Παρασκευή, Οκτωβρίου 31, 2014

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ



Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟΧΕΛΙ


Η Βέμπο γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 στην Καλλίπολη της ανατολικής Θράκης...................
Το ταξίδι του μέλιτος έγινε αφορμή να γνωρίσει η Σοφία το Πορτοχέλι. Επειδή δεν πρόλαβαν το πλοίο για τις Σπέτσες , τους πήγε ο Ανδρέας Βέμπος με το αυτοκίνητο μέχρι το Πορτοχέλι, απ' όπου με καΐκι , πέρασαν στις Σπέτσες. Ο τότε δήμαρχος του Πορτοχελίου Δημήτρης Πίκουλας ,ενθουσιασμένος που περνούσε η Βέμπο, της πρόσφερε 10 στρέμματα γης της αρεσκείας της. Δεν ξέρω αν τελικά τα πήρε αυτά τα στρέμματα , αλλά το Πορτοχέλι έγινε για τη σοφία το λιμανάκι της γαλήνης τα τελευταία φουρτουνιασμένα χρόνια της ζωής της. Το Πορτοχέλι χρωστάει πολλά στη Βέμπο για τη μετέπειτα φήμη που απέκτησε σαν τουριστικό θέρετρο.
.................................................................................................................
Εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να συζητιέται στους καλλιτεχνικούς κύκλους , αλλά και μεταξύ των θαυμαστών της, πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία της. Και πράγματι, το καλοκαίρι που ακολούθησε δεν εμφανίστηκε στο θέατρο. Έφυγε με τη Χάιδω για το Πορτοχέλι. Τα νεύρα της ήταν πολύ κουρασμένα.
Εκείνο το καλοκαίρι τις επισκέφθηκα για πρώτη φορά στο Πορτοχέλι. Η σοφία έκανε ό,τι μπορούσε για να με περιποιηθεί. Πέρασα τρεις αξέχαστες μέρες μαζί τους. Τα βράδια τρώγαμε στο "Καβουράκι", την ταβέρνα του μακαρίτη του Τριγκάκη. Τι αξέχαστα χρόνια! Το Πορτοχέλι επιδρούσε με τρόπο μαγικό στην κουρασμένη της ψυχή.....................................................................................
Η Σοφία ,όσο καιρό βρισκόταν στο Πορτοχέλι , ήταν καλά. Μόλις επέστρεφε στην Αθήνα ,στο σπίτι της, ξαναρρώσταινε.
Τα πράγματα χειροτέρεψαν, όταν ,το Μάρτη του '77 , η σοφία έπεσε στην κρεβατοκάμαρά της και έσπασε το πόδι της στον αστράγαλο. Αμέσως ειδοποιήσαμε τον αδελφό της και η μεταφέραμε στο ΚΑΤ, όπου της έβαλαν γύψο , κι αμέσως σε κλινική της Κηφισιάς, για να ηρεμήσει και ν' αναρρώσει. Μετά από ένα περίπου μήνα βγήκε απ΄ την κλινική σε αρκετά καλή κατάσταση κι αμέσως έφυγε για το Πορτοχέλι. Όλα έδειχναν πως είχε ξαναβρεί κάπως το εαυτό της . πως είχε αρχίσει πάλι ν' αποκτά κάποια διάθεση για τη ζωή.
Το καλοκαίρι το περάσαμε παρέα στο Πορτοχέλι . Είχαν έρθει και η Χάιδω με τον άντρα της απ' το Λονδίνο - γιατί είχε παντρευτεί στο μεταξύ - ενώ κατά καιρούς την επισκέπτονταν και τ' αδέρφια της. Ο Τραϊφόρος έγραφε σενάριο με θέμα τη ζωή της, που του είχαν ζητήσει Ελληνοαμερικάνοι, με σκοπό να το προωθήσουν για να γίνει κινηματογραφική ταινία στην Αμερική.
Ήταν ένα αξέχαστο καλοκαίρι , το τελαυταίο της ζωής της. Η σοφία σηκωνόταν στις πέντε το πρωί , για να προλάβει τις ψαρόβαρκες και να αγοράσει φρέσκα ψάρια. Της άρεσε πολύ να μιλάει με τους απλούς ανθρώπους , κι αν είχε τύχει να έχουν φτιάξει κακαβιά ,βούταγε κι αυτή το κουτάλι της στην κοινή τσανάκα. Ήξερε πολύ καλά πως αυτοί οι απλοί άνθρωποι ήταν ένα κομμάτι της αληθινής ευτυχίας της ζωής της........
Κοντά στο σπίτι της έμενε κι ο κλασικός πιανίστας Γιώργος Μάνεσης και πολλές βραδιές συγκεντρωνόμαστε στην ωραία του έπαυλη , όπου, αν είχε κέφια η Σοφία , τραγουδούσε και τη συνοδεύαμε στο πιάνο.
Εκείνο το καλοκαίρι είχε επισκεφθεί το Γιώργο ένας Γερμανός φίλος του , θεατρολόγος. Αν θυμάμαι καλά , το όνομά του ήταν Ουβ. Ο Ουβ , λοιπόν  κατεβαίνοντας τα πρωινά να κολυμπήσει , αναγκαστικά περνούσε μπροστά από το σπίτι της σοφίας. Περνώντας κάποιο πρωινό ,είδε τη Βέμπο να περιποιείται τα λουλούδια της φορώντας μια απλή ρόμπα κι ένα τσεμπέρι στο κεφάλι . όταν επέστρεψε στο σπίτι του Γιώργου , τον ρώτησε για την Σοφία, λέγοντάς του πως δεν μπορεί να ήταν μια απλή γυναίκα , πως σίγουρα έπρεπε να ήταν κάποια ξεχωριστή προσωπικότητα. Ο Γιώργος του εξήγησε ποια ήταν κι ο Γερμανός έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για να την γνωρίσει. Έτσι, ένα βράδυ η σοφία έβαλε ένα κατακόκκινο μακρύ φόρεμα . ένα άσπρο τσεμπέρι  στο κεφάλι , κι όλοι μαζί παρέα πήγαμε στου Μάνεση. Ο Ουβ είχε ξετρελαθεί μαζί της, κι η Σοφία , για να τον ευχαριστήσει , τραγούδησε μια ολόκληρη ώρα. Ήταν μια αξέχαστη βραδιά, το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής της. .........................................
Αξέχαστη είναι και η βραδιά της ονομαστικής της γιορτής, το Σεπτέμβριο του '77.  Είχαν έρθει πολλοί φίλοι της από το Πορτοχέλι . Η Σοφία εκείνο το βράδυ έδειχνε ευτυχισμένη......... 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου